این آدمِ تقریباً، «عادی» و «معمولی» که تا دیروز مثل هزاران نفر دیگر زندگی کرده و کارش را انجام می‌داد، امروز چون نامزد منتخب ما شده، به یکباره آن قدر تعریف و تمجید کرده که باورمان می‌شود قدیس، معجزه قرن و منجی ایران و دنیا و روزگار است!!
از آن سو آن رقیب بخت برگشته که تا دیروز، هیچ مساله‌ای با او نداشته‌ایم حالا، امروز چون رقیب ما شده، به یکباره به دیو و دد و شمر دوران تبدیل شده و تا می‌توانیم از تفسیق و لجن مال کردن او دریغ نمیورزیم! آخر چرا!؟ برای چی!؟ به چه قیمتی!؟ مگر از آن «جزم اندیشی» و «معجزه قرن» خواندن پیشینیان جز هزینه کردن از سرمایه دین و اعتماد مردم چه سود و منفعتی نصیب کشور و نسل فردا شد که دوباره آن را، امروز و در هر انتخابات تکرار می‌کنیم!؟
دین و عقل و اخلاق حکم می‌کند: «اولا» مراقب باشیم که به «شرک خفی» آلوده نشویم و نقش «خدایی» در تقدیر مقدرات و سرنوشت انسان‌ها و ملت‌ها را به مخلوقات، احاله و ارجاع ندهیم!
«ثانیا» در تبلیغ و تمجید از آدم «جایز الخطاء» خیلی «مبالغه» نکنیم تا اگر روزی روزگاری، پای نامزد ما لغزید و اشتباه رفت زیاد شرمنده مردم و تاریخ نشویم!
«ثالثاً» حق و حقوق برادری دینی را نسبت به نامزد رقیب که مراتب دین و ایمان و سلامت و صلاحیت او توسط مراجع تخصصی مسوول و گروهی از مومنان و متدینان تایید شده، رعایت کرده و محترم بشماریم و لااقل آخرت خود را با سیاه نمایی آبرومندان، بر باد فنا نداده و آنان را به دیو و دد تبدیل نکنیم!
«رابعاً» شاید با رعایت و التزام به آموزه‌های اخلاقی و وحیانی در انتخابات، موفق و مفتخر بشویم تا الگویی دینی، نو و متمایز از انتخابات دنیای معاصر و جنگ قدرت‌های رایج، به جهانیان معرفی کنیم. وفقکم الله تعالی لما یحب و یرضی آمین
