رابرت آینهورن (Robert Einhorn)، عضو اندیشکده بروکینگز و مشاور ویژه پیشین در امور خلع سلاح وزارت خارجه آمریکا در دوره هیلاری کلینتون، در مقاله‌ای در مجله فارین افیرز، راهکاری تازه برای کاهش تنش میان ایران و آمریکا ارائه کرده است. او تأکید دارد که پذیرش سیاست «غنی‌سازی صفر» توسط ایران به دلیل مخالفت شدید جریان‌های تندرو و پیامدهای داخلی آن، امکان‌پذیر نیست.
آینهورن با بررسی گزینه‌های مختلف، پیشنهادهایی همچون تشکیل کنسرسیوم منطقه‌ای یا توافق کوتاه‌مدت را ناکارآمد دانسته و در نهایت دو راه پیش روی واشنگتن را مطرح می‌کند: یا ادامه حملات محدود و اطلاعاتی علیه مراکز مشکوک ایران، یا دستیابی به توافقی که غنی‌سازی بسیار محدود در ایران را در کنار نظارت سختگیرانه و دسترسی گسترده آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بپذیرد.
بر اساس این طرح، ایران باید ذخایر اورانیوم غنی‌شده خود را به شدت کاهش دهد، سانتریفیوژهای مازاد را جمع‌آوری کرده و فردو و نطنز را تعطیل کند. در عوض، یک مرکز کوچک و شفاف غنی‌سازی برای تأمین سوخت راکتور تحقیقاتی تهران ایجاد خواهد شد. آینهورن همچنین بر لزوم رفع تحریم‌ها، آزادسازی دارایی‌های ایران و ارائه مشوق‌های بازگشت‌پذیر از سوی آمریکا تأکید می‌کند.
او پیشنهاد کرده است که توافق احتمالی به شکل معاهده به تصویب کنگره آمریکا برسد و ایران نیز تعهد دهد که موشک و پهپاد به گروه‌های منطقه‌ای ارسال نکند. به گفته آینهورن، چنین توافقی می‌تواند از فعال شدن «مکانیسم ماشه» جلوگیری کرده و راه را برای تمدید قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت هموار سازد.
این طرح با وجود آنکه به معنای ادامه حداقلی غنی‌سازی در ایران است و خط قرمز تهران را نقض نمی‌کند، می‌تواند راهی برای رفع بخش عمده تحریم‌ها و کاهش تنش‌های سیاسی و اقتصادی کشور باشد. در همین حال، آینهورن هشدار می‌دهد که اصلی‌ترین مانع تحقق چنین توافقی، مخالفت شدید جریان‌های تندرو اسرائیلی خواهد بود که هرگونه مذاکره میان تهران و واشنگتن را تهدیدی علیه منافع خود می‌دانند.
