اظهارات مسعود پزشکیان درباره افزایش حقوق کارمندان در صحن علنی مجلس و جمله بحثبرانگیز «یکی به من بگوید از کجا پول بیاورم؟» بهسرعت به یکی از داغترین موضوعات فضای مجازی تبدیل شد و واکنشهای گستردهای از سوی فعالان سیاسی، رسانهای و کاربران شبکههای اجتماعی به دنبال داشت.
رئیسجمهور در جریان دفاع از بودجه سال ۱۴۰۵، با اشاره به محدودیتهای مالی دولت، افزایش حقوقها را منوط به وجود منابع دانست؛ سخنانی که اگرچه از سوی برخی با شوخی و طنز همراه شد، اما برای بسیاری نشانهای از ناتوانی دولت در پاسخ به مطالبات معیشتی کارمندان تلقی شد.
در شبکههای اجتماعی، کاربران با لحنهای انتقادی نوشتند که طرح چنین پرسشی از سوی رئیسجمهور، گویی مسئولیت تأمین منابع را به دوش مردم میاندازد. برخی نیز تناقض میان تأکید پزشکیان بر «اولویت معیشت مردم» و ابراز ناتوانی در تأمین منابع افزایش حقوق را برجسته کردند.
این اظهارات تنها به واکنش کاربران عادی محدود نماند. محمدجواد آذریجهرمی با انتقاد از افزایش بیرویه بودجه برخی دستگاهها، تأکید کرد که میتوان از محل کاهش هزینه نهادهای ناکارآمد و بهبود بهرهوری، منابع لازم برای افزایش حقوق کارمندان را تأمین کرد. او نوشت: «نمیشود داشتنها برای از ما بهتران باشد و نداریها برای مردم.»
سید یاسر جبرائیلی نیز با اشاره به نقش دولت در حفظ ارزش پول ملی، افزایش نرخ ارز را عامل اصلی فشار بر حقوقبگیران دانست و خواستار بازگرداندن نرخ ارز به سطح واقعی شد. حجتالله عبدالملکی، وزیر دولت پیشین، نیز با انتقاد از رویکرد دولت نوشت که اگر مسئولان خود را متولی تأمین منابع ندانند، اساساً نقش دولت زیر سؤال میرود.
در همین حال، صادق زیباکلام با تمرکز بر بودجه نهادهای فرهنگی و رسانهای، خواستار شفافسازی درباره خدمات ارائهشده این دستگاهها در برابر بودجههای کلان دریافتی شد. دیگر فعالان رسانهای و سیاسی نیز راهکارهایی از جمله کاهش هزینهها، اصلاح سیاست خارجی و افزایش تعامل با جهان را بهعنوان منابع جایگزین تأمین بودجه مطرح کردند.
مجموع این واکنشها نشان میدهد که اظهارات مسعود پزشکیان درباره افزایش حقوق کارمندان، فراتر از یک جمله در مجلس، به نمادی از نگرانی عمومی درباره وضعیت معیشت و نحوه مدیریت منابع مالی کشور در سال ۱۴۰۵ تبدیل شده است.
