برنامه جدید «گنگ» با اجرای علی ضیا و حضور محمدرضا شایع، در قسمت نخست خود از پلتفرم فیلیمو پخش شد و بلافاصله واکنشهای شدید و حواشی زیادی را در فضای رسانهای و شبکههای اجتماعی به همراه داشت. اما سؤال اصلی این است که چرا نماوا نتوانست با حضور رپرها برنامهای مشابه تولید کند، اما فیلیمو در این زمینه موفق عمل کرد؟
سرانجام پس از مدتها انتظار و گمانهزنیها، برنامه «گنگ» با اجرای علی ضیا، که در قسمت اول خود با حضور محمدرضا شایع، یکی از چهرههای مطرح موسیقی رپ فارسی همراه بود، از فیلیمو پخش شد و جنجالی عظیم به راه انداخت. این برنامه، که به نظر میرسید هدفی ساده برای سرگرمی و گفتوگو داشته باشد، به سرعت تبدیل به کانونی برای حملات و دفاعیات شدید از سوی طرفداران و منتقدان شد.
حجم حواشی بسیار فراتر از انتظار بود. بسیاری از مخاطبان در شبکههای اجتماعی به شدت به حضور رپرها در یک بستر رسمی اعتراض کردند و بر لزوم رعایت «خط قرمزهای نانوشته» تأکید کردند. از سوی دیگر، برنامه به میدان نبرد رپرها نیز تبدیل شد و برخی هنرمندان این سبک، از حضور همکارانشان در «گنگ» انتقاد کردند.
اما شوک اصلی، ساعاتی پس از پخش قسمت اول اتفاق افتاد. محمدرضا شایع در اقدامی غیرمنتظره، پستی در فضای مجازی منتشر کرد که در آن از حضورش در برنامه «گنگ» عذرخواهی کرده و از تصمیم خود ابراز پشیمانی کرد. او حتی علی ضیا را در صفحه شخصیاش آنفالو کرد تا حواشی این برنامه به اوج خود برسد.
علی ضیا؛ مجری پرحاشیه و خطشکنیها
علی ضیا، مجری پرحاشیه تلویزیون و حالا نمایش خانگی، پیش از این نیز در برنامههای یوتیوبی خود فضای گفتگو با رپرهای معروف را فراهم کرده بود و حالا با «گنگ»، قصد داشت برنامهای سرگرمکننده با حضور هنرمندان رپ تولید کند. این برنامه با حضور چهرههایی همچون شایع، مهیار، جی جی و دیگر رپرها، به دنبال ایجاد فضای جدیدی در صنعت موسیقی رپ ایران است.
درگیریهای قانونی؛ مجوزهای نانوشته و تهدیدات ساترا
با وجود جنجالهای فرهنگی، ماجرا بعد از پخش برنامه وارد مرحله حقوقی نیز شد. خبرگزاری فارس اعلام کرد که برنامه «گنگ» فاقد مجوز تولید و انتشار است و ساترا (سازمان تنظیم مقررات رسانههای صوت و تصویر فراگیر) تهدید کرد که ممکن است قسمتهای بعدی برنامه نیز پخش نشود. این تهدید، سایهای سنگین بر سر آینده برنامه انداخت.
قدرت در سایه: راز موفقیت فیلیمو و حسرت نماوا
در دل این بحران، پلتفرم نماوا با تبریک به فیلیمو بابت تولید و انتشار برنامه «گنگ»، نکتهای مهم را مطرح کرد: چرا فیلیمو توانسته است چنین برنامهای تولید کند، در حالی که نماوا دو سال تلاش کرده بود تا مجوز ساخت برنامهای مشابه با حضور رپرها به دست آورد اما ناکام مانده بود؟ این سوال، به نوعی اشاره به قدرت زیرساختی و لابیهای پشت پرده تیم فیلیمو دارد.
تحلیل: تفاوتهای آشکار در مجوزدهی
در حالی که نماوا با تلاش دو ساله نتواسته بود مجوز تولید برنامهای مشابه را دریافت کند، فیلیمو به راحتی برنامهای با ریسک بالا تولید و منتشر کرده است. به نظر میرسد قدرت پشت پرده تیم شکوریها و ارتباطات آنها با نهادهای رگولاتوری عامل اصلی موفقیت فیلیمو در این زمینه باشد. پلتفرم فیلیمو، با پشتوانه زیرساختی آپارات، توانسته است از فرآیندهای بروکراتیک عبور کند و برنامهای جنجالی مانند «گنگ» را تولید و پخش کند.
گنگ و تابو شکنی در صنعت رسانه
انتشار برنامه «گنگ» با وجود حواشی و اعتراضات، میتواند نقطه آغاز تغییراتی مهم در سیاستهای ساترا و دیگر نهادهای نظارتی باشد. این برنامه، با پرداختن به موضوعات مغفول در عرصه موسیقی و فرهنگ جوانان، خواستههای نسل امروز را به صورت رسمی به نمایش میگذارد و میتواند زمینهساز تولیدات جسورانهتر در آینده باشد.
پایان بازی یا شروع ماجرا؟
برنامه «گنگ» ممکن است با چالشها و حواشی بسیاری روبهرو شود، اما در نهایت نقطهعطفی در صنعت نمایش خانگی ایران به شمار میآید. شاید این برنامه، با تمام جنجالهای خود، فرصتی باشد برای بازنگری در سیاستهای تولید و نظارت محتوای فرهنگی، که میتواند به مسیر جدیدی برای تولیدات هنری و رسانهای منتهی شود.
