فهرست تازهای که کوئنتین تارانتینو (Quentin Tarantino)، از تأثیرگذارترین فیلمسازان معاصر، منتشر کرده نشان میدهد یک فیلم جنگی ساخته ریدلی اسکات (Ridley Scott) در جایگاه نخست بهترین فیلمهای قرن ۲۱ از نگاه او قرار گرفته است؛ انتخابی که بازتاب گستردهای در میان سینمادوستان داشته است.
در این فهرست، تارانتینو ده فیلم برتر دو دهه اخیر را بر اساس معیارهایی چون قدرت روایت، کیفیت کارگردانی و تأثیرگذاری احساسی بر مخاطب انتخاب کرده است.
به گفته او، فیلمهای حاضر در این لیست نهتنها استانداردهای سینمای مدرن را ارتقا دادهاند، بلکه مسیر تازهای برای بیان داستان در سینما ترسیم کردهاند.
تارانتینو در این فهرست از چند انتخاب غیرمنتظره نیز نام برده که نشاندهنده سلیقه متنوع او در میان ژانرها و رویکردهای متفاوت فیلمسازی است؛ انتخابهایی که بار دیگر نگاه منحصربهفرد او به سینما را برجسته میکند.
فهرست ۱۰ فیلم برتر قرن بیست و یکم از نگاه تارانتینو
کارگردان ۶۲ ساله فیلم داستان عامهپسند (Pulp Fiction) بهتازگی با حضور در پادکست برت ایستون الیس ۱۰ فیلم برتر قرن بیست و یکم از نگاه خود را اینطور اعلام کرد:
نیمهشب در پاریس (Midnight in Paris – ۲۰۱۱) – وودی آلن
سقوط شاهین سیاه (Black Hawk Down – ۲۰۰۱) – ریدلی اسکات
داستان اسباببازی ۳ (Toy Story 3 – ۲۰۱۰) – لی آنکریچ
گمشده در ترجمه (Lost in Translation – ۲۰۰۳) – سوفیا کاپولا
دانکرک (Dunkirk – ۲۰۱۷) – کریستوفر نولان
خون بهپا خواهد شد (There Will Be Blood – ۲۰۰۷) – پل توماس اندرسون
زودیاک (Zodiac – ۲۰۰۷) – دیوید فینچر
توقفناپذیر (Unstoppable – ۲۰۱۰) – تونی اسکات
مد مکس: جاده خشم (Mad Max: Fury Road – ۲۰۱۵) – جرج میلر
شان میمیرد (Shaun of the Dead – ۲۰۰۴) – ادگار رایت
«سقوط شاهین سیاه» در صدر فهرست تارانتینو
تارانتینو درباره سقوط شاهین سیاه (Black Hawk Down) با تحسین آشکار سخن میگوید. او معتقد است ریدلی اسکات در این فیلم به سطحی از شدت، تمرکز و مهارت بصری رسیده که کمتر نمونهای در سینمای جنگی به آن نزدیک میشود. از نگاه او، این فیلم تنها اثری است که توانسته فضای پرالتهاب «اینک آخرالزمان» را یادآور شود و آن حس درماندگی، هیجان و آشوب جنگ را به شکل فراگیر منتقل کند.
او اشاره میکند که وقتی اولین بار سقوط شاهین سیاه را دید، خوشش آمد اما فیلم آنقدر «نفسگیر و سخت» بود که نتوانست آن را آنطور که باید با خود همراه کند. با این حال پس از تماشای چندین باره، تارانتیونو این فیلم «شاهکاری تمامعیار» توصیف میکند.
کارگردان بیل را بکش (Kill Bill) تأکید میکند که ضرباهنگ فیلم برای نزدیک سه ساعت بدون افت ادامه پیدا میکند و در بازبینی اخیر، تا پایان فیلم ضربان قلبش آرام نشده است.
انیمیشن «داستان اسباببازی ۳» و «گمشده در ترجمه»
قرار گرفتن داستان اسباببازی ۳ (Toy Story 3) در جایگاه دوم، میتواند از نظر عدهای، انتخابی غافلگیرکننده باشد، با این حال تارانتینو آن را «فیلمی بینقص» توصیف میکند. او پایان فیلم را «بهشدت احساسی» میداند و میگوید:
پنج دقیقه آخر قلبم را از جا کند. حتی اگر بخواهم درباره پایانش حرف بزنم هم گریهام میگیرد.
گمشده در ترجمه (Lost in Translation) سومین فیلم موردعلاقه تارانتینو در این فهرست است؛ فیلمی تحسینشده از سوفیا کاپولا با بازی بیل مری و اسکارلت جوهانسون که جایزه اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی را برای کاپولا به همراه داشت.
بازخوانی دوباره و کشف «دانکرک»
تارانتینو اعتراف میکند که هنگام تماشای دانکرک (Dunkirk) برای نخستین بار چندان جذب آن نشده است. او میگوید فیلم بهقدری «باشکوه و خیرهکننده» بود که حتی نمیدانست دقیقاً چه دیده است. اما بهتدریج و با هر بار تماشای دوباره، ویژگیهای ساختاری و مهارت کارگردانی کریستوفر نولان را بهتر درک کرده است.
به باور او، فیلم از نظر ترکیب صدا، تدوین زمانمحور و روایت چندلایه، به سطحی از پختگی رسیده که تنها با بازبینی مکرر قابل درک است.
سایر فیلمها در فهرست فیلمهای منتخت کوئنتین تارانتینو
در ادامه فهرست، مجموعهای از آثار شاخص و متفاوت دیده میشود که هر کدام بخشی از سینمای قرن جدید را نمایندگی میکنند؛ از خون بهپا خواهد شد (There Will Be Blood) ساخته پل توماس اندرسون با بازی تحسینشده دنیل دیلوییس تا زودیاک (Zodiac) دیوید فینچر درباره پرونده زودیاک قاتل زنجیرهای که یکی از مهمترین تریلرهای تحقیقی قرن اخیر است.
پس از این دو، مهارناشدنی (Unstoppable) ساخته تونی اسکات و در رتبه هشتم، مد مکس: جاده خشم (Mad Max: Fury Road) دیده میشود؛ اثری از جرج میلر که بهعنوان یکی از تاثیرگذارترین آثار اکشن قرن بیستویکم شناخته میشود.
شان میمیرد (Shaun of the Dead) ساخته ادگار رایت و نیمهشب در پاریس (Midnight in Paris) وودی آلن نیز انتخابهای پایانی تارانتینو در این فهرست هستند. پیشتر نیز در فهرست فیلمهای بینقص تمامی ادوار از نگاه کوئنتین تارانتینو، آنی هال (Annie Hall)، فیلم دیگری از وودی آلن در سال ۱۹۷۷، حضور داشت.
