عباس عبدی، فعال رسانه، در گفتگویی تازه به فتوای آیتالله سیستانی مبنی بر «پرهیز از نماز خواندن پشت سر امام جماعتی که حقوق دولتی دریافت میکند» واکنش نشان داد و ابعاد مختلف این نظر فقهی را بررسی کرد.
او در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا این فتوا نشانهای از جدایی دین از سیاست است یا مشروعیت حقوق دولتی روحانیون را زیر سؤال میبرد، توضیح داد که دین و سیاست اگرچه همیشه با یکدیگر ارتباط داشتهاند، اما به دلیل تفاوتهای بنیادین، هیچگاه یکی نبودهاند که اکنون صحبت از جدایی کامل آنها مطرح شود. به گفته عبدی، دین امری اعتقادی و فردی است، در حالی که سیاست ماهیتی جمعی و مبتنی بر توافق اجتماعی دارد.
عبدی با اشاره به سالگرد قانون اساسی گفت: «این حکومت بر اساس توافق مردم شکل گرفت و حتی برخی علما نیز در آن زمان منتقد بودند. بنابراین دین و سیاست هیچگاه یکی نبودهاند که بخواهند اکنون از هم جدا شوند.»
او افزود که فتوای آیتالله سیستانی فراتر از برداشتهای محدود سیاسی است و هدف آن جلوگیری از شائبه تبعیت دین از قدرت و پول است؛ موضوعی که به گفته عبدی، در صورت نهادینه شدن میتواند به کاهش اعتبار دین در چشم جامعه منجر شود.
این اظهارات در حالی مطرح میشود که بحثهای مرتبط با استقلال نهادهای دینی و نقش روحانیت در ساختار حکمرانی همواره از موضوعات محوری در فضای اجتماعی و سیاسی ایران بوده است.
