
الناز شاکردوست، بازیگر شناختهشده سینمای ایران، این روزها با فیلم تازه هاتف علیمردانی با عنوان «کج پیله» در نقش یک مرد مقابل دوربین ظاهر شده است؛ نقشی متفاوت که بسیاری آن را یکی از جسورانهترین انتخابهای هنری او میدانند.

به گفته برخی منتقدان، اگر «کج پیله» در بخش رقابتی جشنوارههای سینمایی حضور داشت، شاکردوست یکی از شانسهای اصلی دریافت جایزه بهترین بازیگر زن بود.
پیش از او نیز بازیگرانی چون نسیم ادبی در نمایش «آبی مایل به صورتی»، آزیتا حاجیان در «ساعت شنی»، آزاده زارعی در «آمین خواهیم گفت»، رویا تیموریان در «شیفتگی»، شایسته ایرانی در «آینههای روبرو» و لیلا حاتمی در «کمالالملک» تجربه بازی در نقشهای مردانه را داشتهاند.

هاتف علیمردانی، کارگردان فیلم، درباره انتخاب شاکردوست گفته است: «در ابتدا از او پرسیدم نظرش درباره مردان چیست و وقتی شنیدم که پدر و برادرش را بهترین آدمهای زندگیاش میداند، مطمئن شدم که نگاهش به این نقش درست است. الناز در این فیلم واقعاً درخشید و اگر فیلم به جشنواره فجر میرفت، قطعاً یکی از نامزدهای سیمرغ بود.»
شاکردوست که همزمان با «کج پیله»، فیلم «گوزنهای اتوبان» را نیز روی پرده دارد، متولد ۱۳۶۳ در تهران و دانشآموخته رشته تئاتر از دانشگاه آزاد اسلامی است. او با فیلم «گل یخ» (کیومرث پوراحمد) وارد سینما شد و با بازی در آثاری چون «چه کسی امیر را کشت؟»، «قتل آنلاین»، «عروس فراری» و «مجردها» خیلی زود به چهرهای شناختهشده تبدیل شد.

بازی در نقش فائزه منصوری در فیلم «شبی که ماه کامل شد» (نرگس آبیار) نقطه عطفی در کارنامه او بود؛ نقشی که برای آن برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن جشنواره فجر شد. او گفته بود برای ایفای این نقش با وجود آسیب بدنی، فیزیوتراپی کرده و حتی گاهی بدون مصرف مُسکن درد را تحمل کرده تا اجرای واقعیتری ارائه دهد.
الناز شاکردوست همچنین برای فیلمهای «باد در علفزار میپیچد»، «ابلق» و «مبارک» تحسین شد و توانست جوایز مهمی از جمله جشن حافظ را کسب کند. حضورش در فیلم «خفهگی» (فریدون جیرانی) نیز یکی از متفاوتترین نقشآفرینیهایش بود؛ نقشی که به گفته خودش، از عمق تنهایی و تجربههای درونی انسانها الهام گرفته بود.
جیرانی نیز بعدها در نامهای خطاب به شاکردوست نوشت: «وقتی سینمای جدی تو را جدی گرفت، تو هم خواستی جدی گرفته شوی. تو نشان دادی که میتوانی نقشهای سخت و پیچیده را بازی کنی.»

اکنون با «کج پیله»، شاکردوست بار دیگر نشان داده که به دنبال عبور از قالبهای تکراری است. این نقش تازه، هم جسارت بازیگر را به نمایش گذاشته و هم او را در مسیر تجربهگرایی و انتخابهای متفاوتتری در آینده قرار داده است.



