اول: خیلی خودمانی بگوییم خیلی از مردم وقتی نام نامزد مورد علاقه شان در اسامی تایید صلاحیت شدگان نباشد، قید رای دادن را می زنند ! به همین راحتی! مردم وقتی ببینید در برنامه های نامزدها، دغدغه های اصلی شان نیست، خیلی زود بی خیال می شوند،واقعیت این است که خیلی ها همان روزی که اخبار اسامی شش گانه تایید صلاحیت شدگان را اعلام کرد، قید رای دادن را زدند،
مردم فرق “مناظره” و “میزگرد” را می فهمند و اگر آنچه در قاب تلویزیون می بینند، میزگرهای طولانی و خسته کننده با سئوالات کلیشه ای و فرمایشی باشد، قید انتخاب را می زنند، معذور و نمک گیر اصرار و خواهش و التماس و نصیحت مجری های صداوسیما برای مشارکت و حماسه حضور هم نمی شوند!
مردم توهین پتهان در مفهوم “نامزدهای پوششی” را می فهمند، مردم فرق بین رقابت جدی و قلابی را می فهمند، مردم فرق صداقت و صدا بلند کردن را می فهمند! مردم – آن مردمی که رای می دهند-، به ادم های صادق یا ادم هایی که ادای صداقت را خوب دربیاورند! رای می دهند، چه “جلیلی” باشد چه “پزشکیان”، این دو ؛ انصافا پیش از بقیه نامزدها “خودشان” بودند، این یک درس بزرگ است: مردم باهوش ما بی صداقتی را می فهمند و جواب بی رحمانه هم می دهند: کنار می گذارند!
مردم برخلاف خیلی از ما، فقط “یک زندگی معمولی و ارتباط و مذاکره با دنیا و رفع تحریم” را میخواهند، مردم بین اینترنت جهانی/معمول در همه دنیا و اینترنت ملی و بومی، دومی را نمی خواهند و نمی شود به زور صیانت شان کرد.
خودمان را گول نزنیم، مردم به غلط یا درست “باور” دارند، راه حل مشکلات معیشتی و اقتصادی کشور، راهی نیست که الان طی می شود.
مردم از شیوه های منسوخ شده و دهه شصتی ترویج حجاب و اتفاقات خیابان و حجاب بان هایی که کارشان چک کردن حجاب و موی زنان ناراحت هستند، و این قبیل مشکلات حل نشده و خشم های انباشته شده خودش را نهایتا در آمار تلخ انتخابات نشان می دهد.
مردم از فیلترینگ و فیلترشکن هایی که هم باید پولش را بدهند و هم مدام قطع می شود، شاکی هستند، اما خیلی هم شاکی تر می شوند وقتی می بیینند در ایام انتخابات نامزدهای محترم در همان پلتفورم های فیلتر شده، حضور دارند و آنها را به رای دادن و حماسه حضور دعوت می کنند! مردم یک بار، دوبار، سه بار، وعده و نسیه را قبول می کنند، اما باز چهارم دیگر با وعده دهنده خداحافظی سخت می کنند!
مردم دیگر از بازی لولوسازی از رقیب و هلوسازی های قلابی از رفیق را دوست ندارند، مردم بخاطر این و آن رای نمی دهند،ترفندهای ایجاد شور انتخاباتی دهه هفتادی دیگر برای ایران امروز جواب نمی دهد! مردم اگر بخواهند رای بدهند به رای و نظر علی پروین کاری ندارند، بنرهای بزرگ خیابانی، نظرسازی ها، حمایت های کیلویی و امضاهای رنگارنگ زیر بیانیه های حمایت برای مردم اهمیتی ندارد.
دیر شده ؟ نه ! دل مردم دست کیست؟ خدا ! خدا می بخشد؟ بله! مردم می بخشند؟ بله اما به سختی!
قهر مردم با انتخابات و صندوق؛ به نفع کشور و خود مردم است؟ نه ! شما مخاطبان وفادار و نکته سنج تابناک بگویید چه باید کرد؟
