به گزارش خبرنگار معارف ایرنا حضرت آیت الله خامنه ای در ۲۶ خرداد در پیامی به مناسبت کنگره عظیم و پرشکوه حج فرمود «امسال مسئله برائت برجسته‌تر از گذشته است. فجایع غزّه که در تاریخ معاصر ما بی‌نظیر است و گستاخی رژیم بی‌رحم و مظهر قساوت و شقاوت و البتّه رو به زوالِ صهیونی، جای هیچ‌گونه ملاحظه و مماشات برای هر فرد و حزب و دولت و فرقه مسلمان باقی نگذاشته است.
ایشان با تاکید بر این که برائت امسال باید فراتر از موسم و میقات حج، در کشورها و شهرهای مسلمان‌نشین در همه‌جای جهان ادامه یابد، افزودند: این برائت از رژیم صهیونیست و حامیانش بخصوص دولت ایالات متّحده آمریکا باید در قول و عمل ملّت ها و دولت ها خود را نشان دهد و عرصه را بر جلّادان تنگ کند. مقاومت پولادین فلسطین و مردم صبور و مظلوم غزّه که شُکوه صبر و مقاومتشان، جهان را به تحسین و تکریم واداشته است، باید از همه‌جهت پشتیبانی شوند.
رحیم مخدومی که «کتاب یار کجاست» را درباره اولین مناسک حج بعد از کشتار سال ۶۶ نوشته و رهبر انقلاب نیز این کتاب را یکی از بهترین سفرنامه های حج برشمرده، درباره ادامه فریاد برائت از رژیم صهیونیستی و حامیانش در جهان گفت: در این زمینه ابتدا نیاز به اطلاع رسانی در سطح بین المللی و آگاهی سازی و روشنگری است. چند دهه تجربه انقلاب ما نشان داده تا زمانی که امپراطوری های خبری در دست مستکبرین بود، ندای مظلومانه و بر حق ایران اسلامی نه تنها به جهانیان نمی رسید که وارونه می رسید.
وی افزود: در واقع مستکبرین، اخبار را آنگونه که می خواستند، مهندسی می کردند. مثلا در سفر حجی که در سال ۷۲ با دوستان حوزه هنری مشرف شده بودیم، یکی از تصمیمات ما این بود که در حد توان با حجاج کشورهای جهان ارتباط برقرار کنیم که غالبا نگاهشان به ایران و انقلاب اسلامی کاملا اشتباه بود و حتی ما با چند زائر مصری روبرو شدیم که وقتی متوجه شدند ایرانی هستیم، جبهه گرفته و ما را تروریست خطاب کردند.
مخدومی ادامه داد: این زائران مصری در خصوص جنگ ایران و عراق مدعی بودند که ایران به عراق حمله کرده و در مورد حج خونین سال ۶۶ نیز به این خبر دروغ باور داشتند که ایرانی ها می خواستند خانه کعبه را بدزدند و در ایران کار بگذارند. در واقع حتی خبرهای مضحک هم اثر خودش را در میان مردم جهان گذاشته بود. البته در سال های اخیر این بایکوت (طرد کردن) با قدرتمندی ایران و رسانه های بین المللی شکسته و صدای خود را به گوش جهانیان رسانده است.
وی این مقدار از شکستن هیمنه رسانه ای غرب را کافی ندانست و گفت: با این حال وقتی صدای مظلومیت مردم فلسطین و غزه از رسانه های ایران و جهانیان مخابره شد، کار به جایی رسید که آزادگان جهان حتی در قلب اروپا و آمریکا به پاخاستند و برای دفاع از فلسطین کتک خوردند و موقعیت های خود را از دست دادند و اگر اطلاع رسانی در این زمینه صورت نمی گرفت، مردم به روشنگری نمی رسیدند و تصور اشتباهی از وضعیت فلسطین داشتند.
مدیر انتشارات رسول آفتاب درباره این که چه کسانی باید این اطلاع رسانی را انجام دهند، اظهار داشت: بخشی از این اطلاع رسانی به عهده نظام و دولتمردان است که از طریق صدا و سیما، سازمان های فرهنگی و سفارتخانه ها می تواند تقویت شود تا این روشنگری بین المللی اتفاق بیافتد ولی این مقدار کافی نیست. در زمان هایی که دولت انقلابی حاکم بوده، این وظیفه به نحو احسن انجام می شده ولی در بخش خصوصی تشکل های مردمی وظایفی دارند که به درستی انجام نشده است.
وی افزود: سینماگران ما می توانستند صدای مظلومیت مردم غزه باشند. ناشران و نویسندگان نیز می توانستند حقانیت فلسطینیان را به جهانیان مخابره کنند. تمام رشته های هنری مثل نقاشی و خوشنویسی می توانستند چنین کاری را انجام دهند ولی به دلیل مدیریت لیبرالی در کشور چنین اتفاقی نیافتاد. مثلا وقتی یک سینماگر با پول بیت المال و توسط کانال های دولتی به جایزه اسکار راه پیدا کرد، ایران را حقیر و بدبخت نشان داد و این خیانت دولتمردان لیبرال بوده که متاسفانه به ملت و کشور خود وفادار نبودند و نقش پیاده نظام بیگانه را بازی می کردند.
مخدومی اضافه کرد: لذا برای این موضوع باید چاره اندیشی کرد. چون تاکنون فرصت های بسیاری را از دست داده ایم. تمامی نخبه های علمی و فرهنگی و دولتمردانی که فرصت دارند در این زمینه مسئول هستند. اساتید دانشگاه ها و علمای حوزه نیز در بخش بین الملل می توانند بسیار موثر باشند. البته حوزه نقش خود را به خوبی ایفا کرده است. ما با نیجریه ای روبرو هستیم که میلیون ها غیرمسلمان در آنجا مسلمان و شیعه شده اند و این مساله نقش حوزه را نشان می دهد.
وی افزود: ما شاهد هستیم در کشورهای مختلف طلبه های باهوش، جوان و توانمند جان خود را در کف دست گرفته و صدای حق را به گوش جهانیان می رسانند ولی دانشگاه در این بخش بسیار ضعیف عمل کرده است. دولتمردان لیبرال برای این که بین حوزه و دانشگاه ایجاد اختلاف کنند، همیشه دانشگاه را غربزده باقی نگه داشتند و دانشگاه را زیاده خواه و مطالبه گر بار آورده اند و ای کاش این مطالبه گری به آزادیخواهی و استقلال طلبی و حقوق ملت بود.
نویسنده کتاب فرمانده من درباره تکلیف ملت ها و دولت ها در برائت از رژیم صهیونیست و آمریکا گفت: دانشجویان آزادیخواه آمریکا و اروپا نشان دادند که فقط یک حلقه گمشده دارند و آن آگاهی است و هر زمانی که این آگاهی را کسب کردند، حاضرند برای آن هزینه بدهند. ملت های آزاده جهان اینگونه هستند و اگر ملت ها بیدار شوند، دولت ها بالاجبار تسلیم می شوند.
وی افزود: هیچوقت نباید انتظار داشت که دولتی را آگاه کنیم تا ملتی آگاه شوند. چرا که دولت ها دست نشانده هستند و این آگاهی ها را خلاف منافع خود می بینند و با توجه به قول های مساعدی که به مستکبرین داده اند، اجازه داده شده که بر این مسندها بنشینند. بنابر این وقت گذاشتن برای دولت ها بیهوده است باید برای ملت ها وقت گذاشت و ملت ها باید مطالبه گر باشند و حق خودشان را از دولت ها بگیرند و آنان را مجبور کنند که در برابر حق تسلیم شوند.
