پیش از آغاز درگیری نظامی خرداد ۱۴۰۴، بازار سرمایه ایران با نشانه‌های آشکار بی‌ثباتی مواجه بود. شاخص کل بورس روندی نزولی داشت، خروج پول حقیقی شدت گرفته و حجم معاملات و اعتماد سرمایه‌گذاران به‌طور چشمگیری کاهش یافته بود. با شروع جنگ ۱۲روزه، این وضعیت شکننده تشدید شد و رکود تورمی، کاهش ارزش ریال و بی‌اعتمادی سرمایه‌گذاران را به اوج رساند.
بررسی داده‌ها در سه مقطع کلیدی (یک روز پیش از جنگ، روز آتش‌بس و یک ماه پس از آن) نشان می‌دهد که سرمایه‌ها از بورس و املاک به سمت بازار ارز، طلا و رمزارزها حرکت کردند. بورس تهران با سقوط قابل‌توجه شاخص کل و تشکیل صف‌های فروش بی‌سابقه، شاهد فروپاشی سیستماتیک اعتماد بود. تعطیلی ۹روزه بازار سهام نتوانست بحران را مهار کند و حتی پس از بازگشایی، فشار فروش تشدید شد.
در مقابل، دلار و سکه به‌عنوان پناهگاه‌های سنتی سرمایه‌گذاران رشد کردند. نرخ دلار از ۸۲۷ هزار ریال پیش از جنگ به ۸۸۰ هزار ریال در یک ماه پس از آتش‌بس رسید و قیمت سکه امامی نیز از ۷۶ میلیون به بیش از ۸۰ میلیون تومان افزایش یافت. بازار مسکن که پیش‌تر هم در رکود تورمی عمیق قرار داشت، با آغاز درگیری عملاً قفل شد و معاملات به صفر رسید، هرچند میانگین قیمت‌ها رکورد زد.
رمزارزها نیز پس از افت اولیه، در پی موج مثبت جهانی جهشی چشمگیر داشتند. بیت‌کوین در یک ماه پس از آتش‌بس ۱۳.۷۳ درصد و اتریوم بیش از ۵۰ درصد رشد کرد. این بازار به‌ویژه برای سرمایه‌گذاران ایرانی که در پی فرار از افت ارزش ریال هستند، به یک گزینه جایگزین جدی تبدیل شد.
جمع‌بندی این تحولات نشان می‌دهد که جنگ عامل ایجادکننده بحران اقتصادی نبود، بلکه مشکلات ساختاری را برجسته‌تر کرد. کاهش اعتماد به دارایی‌های داخلی، افزایش گرایش به دارایی‌های امن و غیرمتمرکز و لزوم تنوع‌بخشی به سبد سرمایه‌گذاری از مهم‌ترین پیامدهای این رویداد برای اقتصاد ایران است.
