ردمی نوت ۱۴ پرو و ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس، جدیدترین میان‌رده‌های شیائومی، در حالی رونمایی شده‌اند که به نظر می‌رسد این شرکت چینی با استراتژی عجیب و متناقض خود، رقبایی برای محصولاتش در بازار خلق کرده است. این دو گوشی که قرار بود با قیمت مناسب و کارایی بالا توجه کاربران را جلب کنند، در عمل با چالش‌هایی روبه‌رو هستند که ارزش خرید آن‌ها را زیر سؤال میبرد. آیا این دستگاه‌ها ویژگی برجسته‌ای دارند که در برابر رقبای هم‌قیمت، به‌ویژه از خود شیائومی، آن‌ها را متمایز کند؟ در ادامه با بررسی این دو محصول همراه باشید.
طراحی زیبا اما قدیمی
شیائومی در ردمی نوت ۱۴ پرو و پرو پلاس از نمایشگرهای خمیده استفاده کرده که ظاهری جذاب به این گوشی‌ها می‌بخشد. این روند از ردمی نوت ۱۳ پرو پلاس آغاز شد و حالا به نسخه پرو نیز رسیده است. با این حال، در حالی که بازار به سمت پنل‌های تخت حرکت کرده، این طراحی ممکن است برای برخی کاربران قدیمی به نظر برسد. نمایشگر خمیده مشکلاتی مثل لمس ناخواسته، آسیب‌پذیری بیشتر و بازتاب نور را به همراه دارد و برخی اپلیکیشن‌ها نیز با آن سازگار نیستند.
برای جبران این ضعف، شیائومی از گوریلا گلس ویکتوس ۲ در پنل جلویی استفاده کرده که مقاومت بالایی در برابر سقوط دارد. پنل پشتی نسخه پرو پلاستیکی و نسخه پرو پلاس شیشه‌ای (گوریلا گلس 7i) است. هر دو مدل در رنگ‌های متنوع از جمله نسخه چرمی بنفش عرضه شده‌اند و با وزن ۱۹۰ و ۲۰۵ گرم، به لطف خمیدگی بدنه، خوش‌دست هستند.
نمایشگر قدرتمند اما نه بی‌نقص
نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی CrystalRes OLED با وضوح 1.5K، نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز و پشتیبانی از ۶۸ میلیارد رنگ، نقطه قوت این دو گوشی است. روشنایی ادعایی ۳۰۰۰ نیت در عمل به ۲۰۰۰ نیت (پرو) و ۲۳۱۲ نیت (پرو پلاس) می‌رسد که همچنان قابل قبول است. این نمایشگرها در پوشش فضاهای رنگی و دقت رنگ عملکرد خوبی دارند، اما رنگ‌ها کمی سرد هستند. حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر نیز سریع و دقیق عمل می‌کند، هرچند جایگاه آن کمی پایین‌تر از حد ایده‌آل است.
سخت‌افزار متوسط با به‌روزرسانی محدود
ردمی نوت ۱۴ پرو از تراشه دیمنسیتی ۷۳۰۰ اولترا و نسخه پرو پلاس از اسنپدراگون 7s نسل ۳ قدرت می‌گیرند. این تراشه‌ها با تمرکز بر بهینه‌سازی مصرف انرژی و هوش مصنوعی، عملکرد متوسطی ارائه می‌دهند که نسبت به نسل قبل پیشرفت چشمگیری ندارد. در تست بازی Genshin Impact، هر دو گوشی نرخ فریم ۳۸ تا ۴۲ را ثبت کردند، اما پرو پلاس در کنترل حرارت موفق‌تر بود. متأسفانه نسخه پرو پلاس به UFS 2.2 مجهز شده که نسبت به UFS 3.1 نسل قبل یک عقب‌گرد محسوب می‌شود.
دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی؛ انتظارات برآورده نشد
دوربین اصلی ۲۰۰ مگاپیکسلی این دو گوشی با حسگر ایزوسل HP3 و لرزش‌گیر اپتیکال، روی کاغذ قدرتمند به نظر می‌رسد، اما در عمل عملکرد متوسطی دارد. عکس‌های واید در نور روز قابل قبول هستند، اما اولتراواید ۸ مگاپیکسلی ناامیدکننده است و ماکروی ۲ مگاپیکسلی عملاً بی‌فایده. در شب، مدل پرو پلاس در تنظیم وایت‌بالانس بهتر عمل می‌کند، اما پرتره‌ها مصنوعی و غیرواقعی ثبت می‌شوند. دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی نیز نسبت به نسل قبل بهبود یافته، اما همچنان ایده‌آل نیست.
باتری و شارژ؛ یک گام به جلو، یک گام به عقب
هر دو گوشی باتری ۵۱۱۰ میلی‌آمپرساعتی دارند که در کاربری روزمره حدود ۱۲ ساعت شارژدهی می‌دهد. نسخه پرو پلاس با شارژر ۱۲۰ واتی و نسخه پرو با شارژر ۴۵ واتی (کاهش از ۶۷ وات نسل قبل) عرضه می‌شود. در تست پخش ویدیو، پرو پلاس با ۲۴ ساعت و ۳۳ دقیقه عملکرد بهتری نسبت به پرو (۲۰ ساعت و ۴۸ دقیقه) داشت، اما همچنان از رقبایی مثل گلکسی A55 عقب است.
نرم‌افزار قدیمی و رقبای قدرتمند
در حالی که پوکو X7 پرو با HyperOS 2.0 و اندروید ۱۵ عرضه شده، ردمی نوت ۱۴ پرو و پرو پلاس با HyperOS 1.0 و اندروید ۱۴ روانه بازار شده‌اند. این عقب‌ماندگی نرم‌افزاری، در کنار رقبایی مثل شیائومی 14T و پوکو X6 پرو که امکانات بیشتری در همین بازه قیمتی ارائه می‌دهند، خرید این گوشی‌ها را با تردید مواجه می‌کند.
ردمی نوت ۱۴ پرو و پرو پلاس با نمایشگر باکیفیت، بدنه مقاوم (IP68) و دوربین اصلی نسبتاً خوب نقاط قوتی دارند، اما تغییرات محدود نسبت به نسل قبل، سخت‌افزار متوسط، نرم‌افزار قدیمی و حضور رقبای قدرتمندتر از خود شیائومی، آن‌ها را در موقعیت ضعیفی قرار داده است. آیا این گوشی‌ها ارزش خرید دارند؟ به نظر می‌رسد پاسخ در مقایسه با گزینه‌هایی مثل ردمی نوت ۱۳ پرو پلاس یا پوکو X6 پرو، منفی باشد. شیائومی این بار به خودش گل زده است!
