همشهری آنلاین: جشنواره چهلم فجر که سال ۱۴۰۰ به دبیری مسعود نقاش‌زاده برگزار شد، هرچه فیلم خوب کم داشت، در عوض دستش از حاشیه پر بود. یکی از حواشی این جشنواره به حذف سیمرغ مردمی بازمی‌گشت. دبیر جشنواره در واکنش به اعتراض‌هایی که به وضعیت آرای مردمی این دوره شد، کلا سیمرغ مردمی را حذف کرد و اعلام کرد که «به خاطر صیانت از آرای مردم و نیز حفظ حقوق صاحبان آثار و جلوگیری از ضایع شدن کوچک‌ترین حقی از فیلمسازان، در این دوره جایزه داوری مردمی را نخواهیم داشت.»
سیمرغ مردمی در سال‌های نخست تولدش چندان اهمیتی نداشت، اما از دهه ۱۳۹۰ اهمیت زیادی برای اهالی سینما پیدا کرد و حساسیت‌ها روی سلامت رأی‌های این سیمرغ زیاد شد.
سال گذشته، محمد خزاعی، رئیس سازمان سینمایی در چهارمین روز برگزاری چهل و دومین جشنواره فیلم فجر در خانه جشنواره حاضر شد و درباره سیمرغ مردمی گفت: «سال ۱۴۰۰ ما سیمرغ مردمی داشتیم و در حال برگزاری بود که یک سری دوستان اعتراض‌هایی داشتند و بعد از اینکه اعتراض آنها را بررسی کردم واقعاً متوجه شدیم تقلب انجام شده است و دستگاه یک سینما خاموش بوده و تعداد سانس‌هایی که خاموش بوده در رأی‌گیری تأثیر داشته است. حرف‌های تهیه‌کننده درست بود و این‌ها در آرای مردمی تأثیر داشت. این تصمیم‌گیری برای من تبعات زیادی داشت شاید، ولی به عنوان کسی که برای نظر مردم احترام زیادی قائلم و معتقدم نباید در نظر آنها دست‌کاری کرد گفتم آن رأی‌گیری را کنار بگذاریم و سامانه‌ای درست کنیم که از رأی مردم مطمئن باشیم … ان‌شاءالله سال آینده مطمئن باشید رأی‌گیری مردمی در جشنواره خواهد بود.»
امسال که خود محمد خزاعی دبیر جشنواره فیلم فجر است، وقت عمل به آن وعده سال گذشته است. در حالی که در فاصله تقریبا ۸ ماه مانده به جشنواره فجر، خبرهای مربوط به جشنواره زودتر از هر سال روی خروجی رسانه‌ها قرار می‌گیرد، در فراخوان بخش ملی جشنواره فجر امسال آمده «سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران» به جمع جوایز این دوره بازگشته است. در تبصره ۲ این بخش فراخوان آمده است: «سیمرغ بلورین فیلم برگزیده تماشاگران با مراجعه به آرای تماشاگران، به تهیه‌کننده فیلم منتخب اهداء خواهد شد.»
اولین دوره‌ای که سیمرغ بلورین فیلم برگزیده مردمی اهدا شد، شانزدهمین دوره جشنواره فجر در سال ۱۳۷۶ بود که این جایزه به «آژانس شیشه‌ای» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا رسید. اهمیت سیمرغ مردمی از وقتی بیشتر شد که به نظر رسید در اهدای جوایز اصلی جشنواره همچون بهترین فیلم و بهترین کارگردان بنا بر مصلحت عمل می‌شود و دریافت جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران برای فیلم‌هایی که دست‌شان از جوایز اصلی خالی مانده بود، حکم نوعی مرهم و دریافت اعتبار از تماشاگران جشنواره‌ای بود که داورانش شاید به آن فیلم توجه نکرده بودند.
بازگشت سیمرغ مردمی به جشنواره را باید اصلاح خطایی که صرفا به دلیل ناآماده بودن زیرساخت‌های رأی‌گیری سالم در جشنواره به وجود آمده بود ارزیابی کرد، نه امتیازی ویژه برای آن.
