شهسواری: مبینا را دیگر همه ایران می شناسند اما دکتر در ایران بسیار زیاد است

شهسواری پس از حضور در المپیک مهمان کافه خبر بود و در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرآنلاین، درباره حضورش در پاریس، حواشی لباس کاروان، رقابت ناهید کیانی و کیمیا علیزاده و دیگر مسائل ورزش زنان صحبت‌های جالبی را مطرح کرد. صحبت‌های پرچمدار کاروان ایران در المپیک در ادامه آمده است:

*صحبت را با حضورتان در المپیک پاریس و عملکردی که داشتید شروع کنیم. خودتان نظرتان در خصوص این دوره چیست؟

المپیک پاریس تجربه خوبی برای من بود. متاسفانه یک قرعه خیلی بدی به من خورد که با نفر اول فرانسه، کشور میزبان بازی داشتم که نفر 18 جهان و اول اروپاست. به نظرم برای اولین بازی خیلی قرعه سختی بود و اگر قبل از آن یک مسابقه انجام داده بودم، شاید در این بازی هم می‌توانستم بهتر عمل کنم. از دید  کارشناسان خوب بازی کردم ولی حریفم آمادگی خیلی خوبی داشت و از کشور میزبان بود و کلا خوب بازی کرد. من هم ست آخر نتیجه 10-6 جلو بودم و باختم و اگر می‌بردم احتمال برگشتن بازی بالا بود. هر جفتمان هم چپ‌دست بودیم و بازی خیلی خوب می‌چرخید. من کمی هم آسیب جزیی داشتم و نتوانستم در نهایت بازی را ببرم.

*پیش‌بینی خودتان قبل از مسابقات چه بود؟ فکر می‌کردید تا چه مرحله‌ای پیش بروید یا اصلا به مدال فکر می‌کردید؟

من حتی اگر آن مسابقه را می‌بردم هم بازی بعدی‌ام به نظرم راحت‌تر بود و به یک حریف هندی می‌خوردم که قبلا با او بازی کرده بودم و 3-2 شده بود. اگر بازی اول را می‌بردم و قرعه‌ام راحت‌تر بود، می‌توانستم بازی بعدی را هم ببرم و این روی رنکینگ بین‌المللی‌ام هم خیلی تاثیر داشت. چون امتیاز المپیک بالاست و هر بازی که ببری رتبه خوبی می‌گیری. اگر آن بازی را می‌برد احتمال برد در بازی بعدی بیشتر بود. از 64 نفر به 32 تا می‌رفتم. پینگ‌پنگ هم رشته‌ای است که واقعا سخت است و تک حذفی است و مثل خیلی از رشته‌ها شانس مجدد نداری. همان اول ممکن است به حریف سختی بخوری و اینطوری نیست که قرعه راحت‌تر داشته باشد و رشته بسیار سختی است و با یک باخت کلا کنار می‌روی. به همین خاطر مدال گرفتن در آن خیلی سخت است.

*پینگ‌پنگ ما در بازی‌های آسیایی خیلی خوب عمل کرد مدال برنز هم گرفتیم. به نظرتان چه زمانی پینگ‌پنگ ما می‌تواند در المپیک به مراحل آخر برسد و مدال هم بگیریم؟

خب مثلا تیم مردان ما که توانست آن مقام تاریخی را بیاورد، خب برادران عالمیان و آقای هدایی چندین سال است در لیگ فرانسه بازی می‌کنند. این نشان می‌دهد اگر بازیکن و تیمی بخواهد نتیجه خیلی خوبی بگیرد، نیاز به زمان‌بندی طولانی، کمپ‌های خارجی، حریفان تمرینی خیلی خوب دارد و لژیونر شدن خیلی مهم است. همین تغییرات را در برادران عالمیان حس کردیم. اگر دست روی دست بگذاریم و فقط در لیگ ایران بازی کنیم، آن تغییری که مدنظر است رخ نمی‌دهد. البته در یکی، 2 سال اخیر در بخش خانم‌ها هم به لیگ ترکیه و آلمان می‌رویم که در آینده مثمر ثمر خواهد بود.

*به نظرتان شرایط برای پیشرفت پینگ‌پنگ فراهم است؟

بله تا حدودی فراهم شده و بازیکن‌ها خارج بازی می‌کنند و چون حریفان بیشتر و قوی‌تری خارج هستند خودش باعث انگیزه هم می‌شود که تمرینات بیشتری داشته باشند. یکی از دلایلی که باعث شد من سهمیه بگیرم، این بود که 2-3 سال پشت هم در ترکیه بازی کردم که بازیکنان روسیه و رومانی و مصر را می‌گیرد و خب باعث شد با نفرات مختلف مسابقه دهم و سهمیه بگیرم.

*شرایط درآمدی در ترکیه و کشورهای دیگر چطور است؟

مثل ایران است و مدل باشگاهی است. پول آن‌ها به لیر است و کمی از ایران مبلغ بالاتری دارد ولی چون تعداد تیم‌ها زیاد است، تعداد دورها و بازی‌ها بیشتر است و هر 20 روز یک بار مسابقه داریم و باعث می‌شود بازیکن همیشه در آمادگی باشد و 7-8 ماه در سال در پیک باشد.

*الان میانگین درآمد در ایران چقدر است؟

در بخش خانم‌ها خیلی کم است و سال پیش که در سایپا بودم و بالاترین قرارداد را داشتم، 150 میلیون تومان بود. حالا امسال خیلی صحبت کردم که رشته ما المپیکی است و باید قراردادها بالاتر برود و شاید امسال نهایتا 2 برابر شود ولی با این تورم و هزینه‌هایی که ما داریم به نظرم جوابگو نیست. ترکیه هم تقریبا همین است و کمی بیشتر می‌شود.

*الان شما شغل دیگری هم دارید؟

متاسفانه نه. چون مغایرت دارد. اگر ما از 7 صبح تا بعد از ظهر سر کار باشیم نمی‌توانیم به تمرینات حرفه‌ای برسیم. پینگ‌پنگ جزو رشته‌هایی است که باید حتما صبح و عصر تمرین کنی و زمان طولانی می‌خواهد. اگر کار دیگر کنیم از شرایط حرفه‌ای دور می‌شویم. دغدغه ما هم همین است و من از المپیک لندن همیشه از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک درخواست داشتم ما را بیمه کنند. ما هم به نوعی کارمند محسوب می‌شویم و من 22-23 سال است که عضو تیم ملی هستم و باید بیمه می‌شدم. ورزش هم صنعت است و باید ورزشکاران را بیمه می‌کردند. حداقل می‌شد المپیکی‌ها را بیمه کنند. بالاخره کلی از درس و خوشی‌ها گذشتیم و مگر چند المپیکی در ایران وجود دارد. ما این درخواست را دادیم و همیشه گفتند بررسی می‌شود. دغدغه ما این است که اگر روزی ورزش را کنار بگذاریم باید چه کار کنیم؟ شاید یکی از دلایل بزرگی که باعث می‌شود تمرکزمان به آن شکل روی مسابقه نباشد و نتوانیم با دل و جان کار کنیم، همین دغدغه‌هاست. باید به این فکر کنیم نکند آسیب ببینم و نتوانم پینگ‌پنگ بازی کنم.

*کلا مدال‌آوری در پینگ‌پنگ با کشتی و تکواندو فرق دارد.

چون آن‌ها وزن‌کشی دارند و سبک‌های مختلف هم جدا هستند. مثلا در وزن 49 کیلوگرم تعداد محدودی هستند ولی ما کلا یک دسته هستیم و همه باهم بازی می‌کنیم.

*قرعه‌ها براساس رنکینگ نیست؟

چرا هست ولی تا حدودی شانسی است دیگر.

*برای بقیه رشته‌ها پاداش مدال تعیین شده بود ولی آیا برای رشته شما که خود سهمیه المپیک هم ارزش بالایی دارد، پاداشی در نظر گرفته شده است؟

ما بعد از کسب سهمیه از کمیته پاداش گرفتیم و وزیر ورزش هم پاداش دادند. هر ورزشکاری سهمیه بگیرد پاداش هم می‌گیرد.

*در چین که یکی از قدرت‌های این رشته است شرایط چطور است؟ آنجا دستمزدها به چه صورت است؟

من چند سال پیش برای المپیک ریو 15 روز کمپ چین بودم و کلا در آن آکادمی زندگی می‌کنند و در ماه چند روز به خانه می‌رفتند. دغدغه چیزی را نداشتند و لیگ‌هایشان به قدری خوب هست که کلا به عنوان یک شغل به آن نگاه کنند. درس هم می‌خواندند و دغدغه‌ای نداشتند.

*این دوره سومین المپیک شما محسوب می‌شد. کمی در خصوص حضور در 3 المپیک بگویید. اینکه از 2012 تا 2024 در اوج بودید و حداقل در ایران کسی نتوانست شما را شکست دهد و بهتر از شما عمل کند.

باید اول از همه از نظر جسمی همیشه خودت را در آمادگی نگه داری و تکنیک‌های خودت را هر روز آپدیت کنی. نمی‌توانی 10-12 سال از یک تکنیک استفاده کنی و هر روز مدل‌های جدیدی به بازی‌ها اضافه می‌شود و اگر من همان سبک قدیمی 10 سال پیش را بازی می‌کردم، قطعا نمی‌توانستم نتیجه بگیرم و به المپیک بروم. برنامه‌ریزی و تمرینات مستمر می‌خواهد که با علم روز دنیا پیش بروی و باید همیشه خودت را در اوج نگه داری تا نتیجه بگیری.

*این دوره پرچمدار هم بودید. کمی از حس و حال حضور در مراسم افتتاحیه به عنوان پرچمدار کاروان ایران بگویید.

من 2 ماه قبل از المپیک که سهمیه گرفتم خیلی خوشحال شدم که برای سومین بار سهمیه گرفته‌ام و بعد که متوجه شدم پرچمدار هم هستم، خوشحالی‌ام 2 برابر شد. چون پرچمداری کشورت یک غرور خاصی دارد و حس غرور ملی را به من داد و خیلی خوشحال بودم پرچمدار کشورم هستم. مراسم افتتاحیه این دوره هم کمی متفاوت بود و در قایق برگزار شد و به نظر من جالب بود. از یک نظر شاید بگوییم خیلی در دید مردم و تماشاگران نبود ولی ایده جالب و متفاوتی بود. خدا را شکر می‌کنم پرچمدار بودم.

*مراسم افتتاحیه هم خیلی حاشیه داشت و انتقاد زیاد بود!

من چون روز بعد بازی داشتم، بعد از مراسم پرچم خیلی از ما ورزشکاران ایرانی زود برگشتیم و تا آخر نبودیم. ایرادش این بود که باران آمد و خیس شدیم و جایی را ترتیب ندادند که ورزشکاران بتوانند خیس نشوند و هوا هم سرد شده بود. تنها ایرادش همین بود ولی بعدش مراسم را نمی‌دانم چطور پیشرفت و اطلاعی از انتقادات ندارم. کلا میزبانی پاریس خلاهایی داشت و از نظر حمل و نقل و دهکده مشکلاتی بود. مثلا هر یک ساعت ماشین می‌آمد و وقتی پر می‌شد ماشین دیگری نبود.

*از وضعیت غذا هم خیلی انتقاد کردند.

من در المپیک لندن و ریو هم بودم و غذاها خیلی مناسب بود ولی اینجا ضعیف‌تر بود.

*لباس‌های کاروان ایران هم خیلی حاشیه داشت. نظر خودتان درباره لباس‌ها چیست؟ اصلا در جریان بودید؟

من فقط می‌دانستم لباسمان سفید است و خیلی دیر به ما رسید. ما با بچه‌ها و خانم فصیحی می‌گفتیم که کاش حداقل یک پرچم ایران روی آستین بود که از این سادگی در بیاید.

*یک شوخی هم با آن در فضای مجازی شد!

بله گفتند این‌ها پرستاران هستند. با یک طرح پرچم یا تغییر در رنگ‌بندی بهتر می‌شد.

*بعد از انتقادات مردم هم مهسا جاور واکنش تندی نشان داد که خیلی از او انتقاد شد. در آن زمان با او صحبتی نداشتید؟

ورزشکاران در المپیک خیلی استرس مسابقات را دارند. از این سمت مردم انتقاد می‌کردند و خودمان هم می‌دانستیم لباس خیلی ساده است و چیزی بود که پیش آمد و همیشه نمی‌توانی با شرایط بجنگی. از این سمت استرس مسابقات هم هست و انتقادات مردم و این‌ها باعث شد به مهسا فشار بیاید و درد دل کرد که کمی سوءتفاهم پیش آمد که حل شد. امیدوارم المپیک بعدی لباس کاروان ایران و شرایطش بهتر باشد.

*اصلا از شما نظرخواهی برای لباس‌ها می‌شود؟

نه اصلا.

*این بحث هم بود که مهسا جاور نماینده آن برند بوده است.

از ما که چیزی نپرسیدند ولی ایشان را نمی‌دانم و خیلی هم همدیگر را در دهکده ندیدیم. چون ساعت تمرینات و مسابقات متفاوت بود و خیلی هم را ندیدیم که بپرسم.

*یک نقدی هم بود که اصلا چرا ورزشکار در آستانه المپیک انقدر در فضای مجازی فعالیت دارد و این موضوع در خصوص بعضی از نفرات وجود داشت. خود شما این را چطور رعایت کردید و چه برنامه‌ای داشتید که بتوانید تمرکز کنید؟

من از چند روز قبل بازی کلا فیلم بازی‌های حریفم را از یوتیوب می‌دیدم و آنالیز می‌کردم. رشته ما خیلی به تمرکز نیاز دارد و باید بازی حریفت را آنالیز کنی و نقاط ضعف و قوت او را ببینی و قبل از بازی اصلا وقت نداشتم و کلا در حال آنالیز حریفم بودم.

*مسابقه شما از تلویزیون هم پخش نشد. این را آنجا متوجه شدید؟

بله. خیلی هم ناراحت شدم که مسابقه به این مهمی که یکی از مهم‌ترین مسابقات زندگی‌ام بود، پخش نشد. یادم هست مسابقات بدمینتون المپیک توکیو در قسمت زنان هم پخش شده بود. از چند نفر هم پرسیدم. آن‌ها هم همین پوشش را داشتند. من خیلی از این موضوع ناراحت شدم. بعد هم در اینستاگرام دیدم بعضی‌ها گفتند فوتبال با داور زن خارجی پخش شده و با اینکه حجاب مورد نظر صداوسیما را نداشته و چطور مسابقه شما پخش نشده است.

*شما پرچمدار هم بودید و کلا این تصمیم عجیب بود. فکر کنم مسابقه‌تان در کنداکتور هم قرار داشت ولی در نهایت پخش نشد. خانواده‌تان هم نتوانستند بازی را ببینند؟

نه و من خودم بیشتر از همه ناراحت شدم. دوست داشتم پخش شود چون از نظر رسانه‌ای هم خیلی تاثیر داشت و حتی بعدش باعث می‌شد مخاطبان پینگ‌پنگ زیاد شود. خیلی از مردم روی پینگ‌پنگ زنان شاید این ذهنیت را داشته باشند که سطح پایینی دارد ولی اگر پخش می‌شد، متوجه می‌شدند پا به پای آقایان بازی می‌کنیم و علاقه‌مندی خانم‌ها هم بیشتر می‌شد. روی باشگاه‌هایی که می‌خواستند در لیگ حضور پیدا کنند هم می‌توانست تاثیر بگذارد و کلا رسانه خیلی تاثیر دارد.

*دلیل این اتفاق را پیگیری نکردید؟

وقتی بازی تمام شده دیگر مهم نیست. دلیلش این بود که حریفم بدون حجاب بود. پیگیری من هم تاثیری ندارد و حالا 4 سال دیگر اصلا مشخص نیست من باشم یا چه کسی باشد و فایده‌ای ندارد.

*کلا به نظرم دختران ایران در المپیک پاریس عملکرد قابل توجهی داشتند. کمی از پیشرفت‌های ورزش زنان و تاثیر آن روی نسل آینده بگویید.

به نظرم ما راهی را برای خانم‌ها باز کردیم که باید دور بعد بهتر از ما عمل کنند. در شروع سخت است از سدی عبور کنی و مثلا به المپیک برسی و خوب بازی کنی. به نظر من هر نسلی که می‌گذرد باید بهتر از ما عمل کنند. به نظرم ما به وظیفه‌مان عمل کردیم و توانستیم راه را برای جوان‌ها باز کنیم. به آن‌ها نشان دادیم هر چیزی ممکن است و اراده قوی و تمرینات مستمر می‌خواهد. باید هدف بگذارند و تلاش کنند به آن برسند و هیچ چیزی غیرممکن نیست.

*یکی از اتفاقات المپیک مبارزه ناهید کیانی و کیمیا علیزاده بود که دوباره 2 ایرانی مقابل هم قرار گرفتند. حس شما در زمان این مسابقه چه بود؟

2 ایرانی بودند که باهم بازی داشتند و من هر 2 را دوست دارم و اینطوری نبود که بگویم دوست دارم کدام یک برنده شود چون به نظرم هر 2 ایرانی بودند. می‌دانم هر 2 بازیکن خیلی کشورشان را دوست دارند و از نظر من فرقی نمی‌کرد کدام برنده شوند چون در نهایت ایرانی هستند. خوشحال شدم 2 ایرانی روی سکو رفتند چون 2 مقام المپیکی خیلی خوب کسب شد و در فرانسه بازتاب خوبی داشت و سر و صدا کرد که چقدر ایرانی‌ها خوب مدال گرفتند و درخشیدند.

*تلاش‌هایی در تلوزیون و رسانه‌ها شد که این دو نفر را مقابل هم قرار دهند.

دقیقا اما دیدیم که هر دو نفر روی سکو هم دیگر رو بغل کردند و نشان دادند که هیچ مشکلی با هم ندارند که صحنه بسیار قشنگی بود. ناهید و کیمیا دوستان قدیمی هم هستند و به نظر من کار درستی نبود که گزارشگر یا رسانه ها بخواهد این دو را مقابل هم قرار دهد.

*شما در دورانی که ورزشکار بودید پیشنهاد مهاجرت داشتید؟

بله من همان اوایل که مسابقات می‌رفتیم چندین پیشنهاد به من رسید اما همیشه گفتم که وابستگی خانوادگی همیشه مانع این قضیه شد و هیچ وقت به این پیشنهادات فکر نکردم.

*یکی از دختران مدال آور ما مبینا نعمت زاده بود که بعد از مدال حاشیه‌هایی را به وجود آورد.

من هم دیدم مصاحبه‌اش را اما قاعده و منطقش این است که شما در همان رشته‌ای که فعالیت می کنید درس بخوانید. ما ورزشکار حرفه‌ای هستیم قطعا نمی توانیم هم ورزش حرفه ای داشته باشیم و هم رشته‌ای مانند پزشکی را بخوانیم. نه پزشکی و نه حتی رشته های ساده تر. به نظر من منطقی این است که در همان رشته تربیت بدنی درس بخوانیم.

*این قضیه حتی حواشی بین خود ورزشکاران نیز به وجود آورد مثل خواهران منصوریان که انتقاد کردند و مبینا نعمت‌زاده هم پاسخ داد.

به نظر من ورزشکاران نباید با هم درگیری پیدا کنند یا رشته همدیگر را زیر سوال ببرند. هر کسی در هر رشته‌ای زحمت می کشد و هر رشته ای سختی خودش را دارد و هر کسی می گوید رشته من سخت تر است. مبینا هم از روی بچگی این حرف را زد و شاید اگر بیشتر فکر می کرد این حرف را نمی‌زد.

*به نظر شما مدال المپیک ارزشش بیشتر است یا مدرک پزشکی؟

بستگی دارد با چه دیدی به آن نگاه کنید برای من مدال المپیک یا جهانی ارزشمندتر از هر چیزی است، اگر از نظر مالی بخواهیم نگاه کنیم مدرک پزشکی قطعا ارزش بالایی دارد اما از نظر خودم و دید شخصی حاضرم یک مدال جهانی یا المپیک در کارنامه داشته باشد. مبینا را دیگر همه ایران می شناسند اما دکتر در ایران بسیار زیاد است و همه آنها را نمی شناسند.

*شما اگر مدال المپیک می گرفتید چه درخواستی داشتید؟

من اگر مدال می گرفتم همان مطالبه معمول که هر مدال آوری خواهد داشت را داشتم و یکی بحث بیمه که گفتم.

*به المپیک چهارم فکر می کنید؟

چیزی معلوم نیست، به همه چیز بستگی دارد از نظر بدنی فکری و ذهنی باید آماده باشی و سهمیه گرفتن خودش کار بسیار دشواری است چیزی مشخص نیست، شاید بازی نکنم، اصلا از آینده خودم خبر ندارم

*در این سه دوره المپیکی که شرکت کردید در مرحله انتخابی رقیبی داشتید؟ نحوه انتخابتان چطور بوده؟

از المپیک لندن که من انتخاب شدم 4 نماینده از ایران دعوت شدند و به مسابقات رفتیم و از این 4 نفر یک نفر انتخاب می شود. در پاریس 2 نماینده از هر کشور انتخاب می شد و به مسابقات می رفت و با بازیکنان آسیای میانه مسابقه می داد. که خدارو شکر من در همه مسابقات اول شدم و مستقیم سهمیه کسب کردند حالا اینکه یه عده می گویند چرا فرد دیگری را نمی فرستند المپیک انتصابی نیست، انتخابی است. پینگ پنگ بین بازیکنان آسیای میانه مسابقه برگزار می شود و نفرات اول به المپیک خواهد رسید. از این موضوع هم من ناراحت شدم که بعضی ها کامنت می گذارند که چرا به جای شما یک جوان 20 ساله به مسابقات نمی رود؟ مشکل این است که جوان 20 ساله باید در انتخابی اول شود بعد به المپیک برود، خوشبختانه من هر سه دوره را خودم انتخاب شدم.

*پینگ پنگ حرفه‌ای اصلا بحث سن در آن مطرح است؟

نه مثلا رومانی یکی از کشورهای پیشرو در این رشته نفر اولش هم سن خودم است در لوکزامبورگ خانمی هست که 60 سالش هست و جز یکی از بهترین پینگ پنگ بازان دنیاست و در المپیک نیز در رتبه های بالا قرار گرفت. در این رشته اصلا بحث سن نیست، فقط باید بدن جوابگو باشد و علمت را آپدیت کنی.

*تصویر جالبی هم در المپیک منتشر شد گه پینگ پنگ بازان آمریکا همه از کشور چین بودند!

بله خود آمریکا سطح بالایی در پینگ پنگ ندارد و همه بازیکنانش از چین بودند

*چه مسابقاتی را پیش رو دارید؟

قهرمانی آسیا است که در مهر برگزار خواهد شد و قرار است که 6 نفر اعزام شود.

*بد شانسی که دارید شما بهترین پینگ پنگ بازان از آسیا هستند.

دقیقا در مسابقات جهانی ممکن است شما با قرعه به اروپایی ها بخورید اما در آسیا همه از برترین های دنیا هستند.

*نظرتان در مورد انتخاب آقای دنیا مالی برای وزارت ورزش و جوانان چیست؟

امیدوارم که بتوانند ورزشکاران را درک کنند و درخواستی که دغدغه اصلی تمام ورزشکاران است را برطرف کنند و به نظر من ورزشکاران به عنوان یک کارمند در ارگان های دولتی استخدام کنند.

*به جز پینگ پنگ رشته دیگری را نیز انجام می دهید؟

من به ورزش های راکتی علاقه دارم بله مثل تنیس خاکی و پدل و …..

*چطور شد که به این رشته روی آوردید.

من در 9 سالگی به این رشته علاقمند شدم. آن هم کار رسانه بود، یک تبلیغی در آن زمان پخش می شد که راکت و توپ های اسفنجی بود و من هم دوست داشتم از آن ها داشته باشم و به مادرم گفتم برایم بخرد و او هم برایم یک راکت آماتور گرفت و کم کم وارد این رشته شدم. همان زمان بود که در مدرسه معلم ورزش وقتی بازی من را دید اسمم را برای مسابقات استانی رد کرد و موفق شدم هم در استان و هم در کشور مقام کسب کنم و اولین بار که در مسابقات انتخابی تیم ملی شرکت کردم 5 نفر را می خواستند و من هم پنجم شدم و این شروع داستان من در پینگ پنگ بود.

*تا کنون به خودتان گفته‌ای که کاش یک رشته ای می رفتید که درآمد بهتری داشتید؟

بعضی وقت ها که درآمدمان را با فوتبالیست ها مقایسه می کنم بله این را می گویم اما من رشته‌ی پینگ پنگ را به صورت قلبی دوست دارم و اصلا برایم مساله مالی آن مهم نیست.

*فوتبال را دنبال می کنید؟

نه خیلی.

*دست چپ بودن شما در پینک پنگ کار حریفتان را دشوار می کند؟

بله خوب این یک مزیت برای ماست، وقتی دست چپ باشی مسیر توپ و کات ها با دست راست متفاوت است و این قضیه کار را برای حریف دشوار می کند.

*حرف پایانی؟

حرف پایانی اینکه هر کسی در هر رشته ای که علاقه دارد آن را ادامه دهد، مثلا اگر کسی ورزش را دوست دارد آن را جدی دنبال کند و اگر به درس علاقه دارد آن را با جدیت دنبال کند و تنها راه موفقیت استفاده از فرصت هاست. ورزش حرفه ای سختی زیادی دارد و شما نباید نا امید شوید هیچ وقت دست از تلاش برندارید و قطعا نتیجه تلاششان را خواهند دید.

258 251