به گزارش همشهری آنلاین، اپرای شیدا به‌عنوان جدیدترین فعالیت پرواز همای، این شب‌ها در مجموعه کاخ نیاوران در حال برگزاری است. اپرایی که تلاش دارد تا با بهره‌مندی از یک داستان اساطیری، پروژه‌ای بزرگ را در پیشگاه مخاطب به نمایش بگذارد.
نکته مهمی که در این اپرا وجود دارد، مساله‌مندی روایت و تلاش برای رسیدن به یک رومنس خطی و درنهایت تراژدی بزرگی است که مخاطب خود را به‌نوعی میخکوب می‌کند. این مهندسی روایت سبب شده تا مخاطب، در لحظات یک‌سوم ابتدایی، با تم عاشقانه و سرمستی صرف، به تماشای اثر بنشیند، این درونمایه در میانه کار به‌خوبی می‌تواند چالش‌های دراماتیکی را به وجود آورده و مخاطب را پیگیرتر از قبل به هسته مرکزی روایت متصل کند. در یک‌سوم انتهایی داستان که چالش‌ها، عمیق‌تر می‌شوند و مخاطب منتظر بازشدن گره دوقطبی داستان است، تراژدی بزرگی رقم می‌خورد که به‌نوعی بهترین پایان برای این داستان بود که توانست مخاطب را به شکل درستی، تحت‌تاثیر قرار دهد.
نکته مهمی که در این اپرا وجود دارد، مساله‌مندی روایت و تلاش برای رسیدن به یک رومنس خطی و درنهایت تراژدی بزرگی است که مخاطب خود را به‌نوعی میخکوب می‌کند
در کنار این مهندسی هوشمندانه، ترتیب درستی که برای ورود به عناصر داستانی و شاکله اپرایی شد نیز توانست تنوع خوبی به این داستان طولانی دهد. در این کار، مخاطب علیرغم اینکه شاهد یک نمایش است، یک کنسرت را نیز تجربه می‌کند و از هنر فلوآرتیست این کار نیز بهره‌مند می‌شود. مهندسی خوبی که در چارت‌بندی این کار لحاظ شد، ضمن اینکه تنوع مضمونی خوبی به اثر بخشید، سبب شد تا این داستان نسبتاطولانی از ریتم نیفتد و مخاطب، در هر برهه از داستان، مشتاقانه حوادث آن را دنبال کند.
ضمن اینکه زیرلایه کمیکی که در پس‌زمینه اندیشیده شده بود نیز کمک بزرگی به انبساط‌خاطر مخاطب و تغیر فضا از تک‌قطبی چالش‌های عاشقانه داستان به عمل آورد و اشتیاق مخاطب برای دنبال کردن داستان را بیشتر کرد.
اجرای پرواز همای نیز در صدر خواسته‌های مخاطب بود. خواننده‌ای که در متقضیات قصه، توانست قطعات مرتبطی را اجرا کرده و جالب آن‌که این قطعات، با تسلطی بالا و بدون هیچ تپق و مشکلی اجرا شد. جالب آن‌که در برخی از این قطعات، تحرکات بالای جسمانی نیز در اجرای مسلط قطعات تاثیر نگذاشت و پرواز موفق شد تا با استیلای تمام، قطعات این اپرا را برای مخاطبانش اجرا کند.
من آن مجنون شیدایم…
در مجموع اپرای شیدا، موفق شد تا نیاز مخاطب در دیدن و شنیدن یک اپرا را به خوبی پوشش دهد. داستان جذابی داشت و بازیگران توانستند تبحر خوبی در نقش‌آفرینی‌هایشان داشته باشند. طراحی حرکت دقیق و هوشمندانه‌ای منطبق با داستان و موسیقی برای این کار در نظر گرفته شد که عیار تکینیک اپرا و زیبایی‌شناختی اثر را تاحدود قابل‌توجهی ارتقا بخشید. همچنین فلوآرتیست کار نیز کمک بسیاری به مقوله زیباشناسی اثر و هارمونی معنادار این اپرا داشت که تمام این پارامترها سبب شد تا عیار این اپرا برای مخاطبانش، بالا باشد.
اپرای شیدا همان اثری است که در برهه کنونی از هنرمندی چون پرواز همای انتظار می‌رفت.
