همشهری آنلاین– الناز عباسیان: شیعیان علی سنگ تمام گذاشتند و بار دیگر در روز غدیر دور هم جمع شدند تا این عید را در تاریخ ایران ماندگار کنند. سومین سال است که تهران برای عید غدیر آراسته می‌شود و اسباب همنشینی‌شیعیان را در این روز ماندگار مهیا می‌کند. امسال مسیر مهمانی ۱۰ کیلومتری غدیر از میدان آزادی تا خیابان دماوند تقاطع بزرگراه امام علی(ع) کلید خورد و جمعیت میلیونی برای حضور در تجمع عشاق علی خود را به مسیرهای تعیین شده رساندند. هر گوشه این جشن میلیونی روایت‌های خاص خود را دارد. در این گزارش ۹ تصویر و روایت از عید غدیر را که روز گذشته ۵ تیر، در تهران برگزار شد، می‌خوانید.
۱- ایستادن در ایستگاه صلواتی و شربت دادن دست مهمانان را بارها در هیأت محله‌شان تجربه کرده، اما وقتی از حس و حالش در مهمانی غدیر می‌پرسیم با افتخار با صدای دورگه‌اش می‌گوید: «فقط به عشق مولا علی(ع) آمدم. خادمی اینجا را با هیچ خوشی دنیا عوض نمی‌کنم. دعا کنید که من و دوستانم به‌زودی زائر شاه نجف شویم و آنجا شربت پخش کنیم.» این‌ها همان دهه‌هشتادی‌ها و دهه نودی‌هایی هستند که زیر بمباران دنیای مجازی قد کشیدند، اما هیچ اتفاقی از عشقشان به مولا کم نکرده است و چنین مردانه پای اعتقادشان ایستاده‌اند.
۲- در هیاهوی جشن که صدا به صدا نمی‌رسد، شنیدن نوای جمعی این بچه‌ها حال و هوای دیگری دارد. دخترها با روسری‌های رنگی و چادرهای مشکی بسیار زیباتر شده‌اند. سرودشان هم با موضوع حجاب است. چنان با ذوق و زیبا همخوانی می‌کنند که هر عابری برای دقایقی کنارشان می‌ایستد. اجرای سرود به وسیله این دختربچه‌ها چنان به دل می‌نشیند که خیلی از عابران با کف زدن آنها را تشویق می‌کنند و شور خاصی ایجاد می‌شود. در این میان بعضی از زنان حاضر در جمع هم قربان‌صدقه‌های مادرانه‌شان را روانه این دخترها می‌کنند و با لبخند از جمع جدا می‌شوند.
۳- قربان قدم‌هایت مادر که سخت و با درد راه می‌روی، اما با شوق باز هم پای این عشق به امیر(ع) ایستاده‌ای. نه‌تنها خودت ایستادی که حالا ۲ نسل بعد از خودت را هم به مکتب اهل‌بیت(ع) دعوت کرده‌ای و چه قشنگ توصیف کردی این قدم زن در مسیر پیاده‌روی غدیر را «از این حماسه و عشق مردم به اهل بیت(ع) بنویسید و عکس بگیرید. همه باید بدانند که مولای ما چقدر طرفدار دارد. همه باید بدانند که مردم ایران نه ناامیدند نه افسرده. همه این روز عید شادند.»
۴- «لباس نوکریی‌ات داده اعتبار مرا / اگرچه نوکرم اما امیر می‌میرم». وقتی نزدیک پیرمرد می‌شویم این بیت را برایمان می‌خواند. او هم مانند بسیاری از دلدادگان امیرالمومنین(ع) خود را به این نقطه از شهر رسانده تا در این مسیر سبز همراه باشد. برایمان با آرامش خاص خود حرف می‌زند و در میان صحبت‌هایش بارها گوشزد می‌کند که این جمعیت و حضور دوستان مولا علی(ع) یک سرمایه است. درست مثل پیاده‌روی اربعین، مسلمیه و روز قدس مردم آمدند تا بگویند با تمام سختی‌ها، با خدا و اهل بیتش دوستی دیرینه دارند.
۵- این حس خوب را چطور می‌توان توصیف کرد. حال خوب این خانواده را خریداریم که چنین دست به‌دست هم داده و در مسیر مهمانی ۱۰کیلومتری غدیر با هم هم‌قدم شده‌اند. سراغ یکی از آنها می‌رویم و می‌پرسیم چه شد به این جشن آمدید. بی‌مقدمه می‌گوید: «جشن بزرگ شیعه است و دوست دارم در ذهن بچه‌هایم شکوه عید غدیر تا آخر عمرشان بماند و به فرزندان خودشان هم منتقل کنند.» پدر خانواده لحظه‌ای مکث می‌کند و با صلابت خاصی می‌گوید: «باید این جشن‌های بزرگ و روحیه دینداری مردم را قدر بدانیم.»
۶- اینجا هم میزبانی و هم مهمان! عده‌ای در موکب‌ها به شکل جمعی از حاضران پذیرایی می‌کنند و بعضی‌ها هم به اندازه وسع و توان‌شان برای مهمان‌های امیر(ع) عیدی و اطعام آورده‌اند. اینجا مردم خودشان با اهداف و رویکرد و نیتی که دارند، هزینه می‌کنند. زیاد هستند خانواده‌هایی که با اقوام جمع شدند و دسته‌جمعی نذری آورده و پخش می‌کنند. نمونه آن ملیحه احمدی است که همراه خواهر و برادرهایش ساندویچ درست کرده و برای توزیع به این جشن آورده است. خودش می‌گوید: «یک عید غدیر است و یک ایران. باید برای ترویج فرهنگ اطعام در این روز سنگ تمام بگذاریم.»
۷- «غدیر» اسم رمز وحدت است. مرد و زن، پیر و جوان فارغ از هر نوع گرایش سیاسی و سلیقه فرهنگی آمدند تا پازل ایران زیبا را چنین در عید امیرالمومنین(ع) سبز و معنوی کنند. اشتباه نکنید این جشن فقط برای قشر خاصی از جامعه نبود. این تم شادی و این وحدت اجتماعی نیاز امروز جامعه است و حالا همین جمعیت و میلیون‌ها ایرانی، روز جمعه، هشتم تیرماه، پای صندوق‌های رأی سنگ تمام خواهد گذاشت.
۸- بچه‌ها این روز را هرگز از یاد نخواهند برد. یک روز شاد و به یادماندنی برای کودکان تهرانی رقم خورد. از شهربازی سیار در مسیر گرفته تا گروه سرود، غرفه‌های نقاشی و بازی و سرگرمی همه و همه برای ایجاد شور و هیجان و نشاط برای مهمان‌های کوچک جشن مهیا شده بود. البته این حال خوب فقط برای بچه‌ها نبود و بزرگ‌ترها هم در این نشاط و هیجان سهیم شده بودند. پدرها و مادرها و حتی سالمندانی که سن و سالی ازآنها گذشته بود با بچه‌ها شعرهای شاد را با صدای بلند همخوانی می‌کردند.
۹- خیلی از موکب‌ها مردم‌نهاد هستند. میزبانان موکب‌ها با آن که درگیر همهمه و شلوغی جمعیت هستند، اما با احترام شیرینی، شربت و خوراکی‌های دیگر را به رهگذران تقدیم می‌کنند. نذورات تا ساعت‌ها پخش می‌شد. باید هم اینطور باشد. چه بسیار مردمی که با خودشان خوراکی می‌آورند و به موکب‌ها می‌دادند تا آنها هم سهمی در اطعام عید غدیر داشته باشند.
۱۰- در جشن بزرگ غدیر، سفره‌های اکرام مردم دیدنی است. برای خیلی‌ها این صحنه‌های توزیع نذورات مردمی، پیاده‌روی اربعین را تداعی می‌کند. اربعین، برای اثبات حقانیت قیام حسین(ع) و ظلم‌ستیزی در جهان و غدیر، برای پیوند «نبوت» و «امامت». هیأت‌های مذهبی، مساجد، گروه‌های جهادی، گروه‌های خدماتی و در یک کلام مردم تهران پای کار آمده بودند تا نشان دهند گرچه از بعد مسافت از نجف و کربلا و کاظمین دورند، اما دل‌شان به عشق صاحبان این دین می‌تپد.
۱۱- آن طرف‌تر صدای نقال می‌آید. پیرمرد خوشرو و شیرین زبان با لباس مخصوص که ما را یاد حماسه سرایی از رستم و سهراب شاهنامه می‌اندازد اما این‌بار نقال خوش بیان، از شاه عرب و شیرخدا حرف می‌زد. با صدای رسایش از حج‌الوداع و خطبه غدیر حکایت می‌کند و مردم برای شنیدن صحبت‌هایش لحظاتی توقف می‌کنند. بعضی‌ها هم در کنار عکس یادگاری از خطبه‌خوانی فیلم می‌گیرند. زمانی که نقالی به پایان رسید، پیرمرد، عابران را به شنیدن چند حکمت نهج‌البلاغه دعوت کرد.
۱۲- امسال هم اقشار گوناگون مردم با آداب و رسوم مختلف در این جشن حضور دارند اما سیاه چادرها در میان هزاران غرفه در مسیر پیاده‌روی غدیر، جلوه خاصی به این بزم مردمی بخشیده است. از پخت نان محلی گرفته تا توزیع خوراکی‌های خوشمزه، سوغاتی است که عشایر برای مهمانان درنظر گرفته‌اند. جالب‌تر اینکه این موکب‌ها که به همت عشایر مهمان‌دوست ایرانی برپا شده، محلی برای نشستن و استراحت شد تا مردم در مسیر پیاده‌روی کیلومتری در کنار این اقوام دوست‌داشتنی نفسی تازه کنند و البته عکس یادگاری هم بگیرند.
۱۳- ایرانی‌ها از کوچک تا بزرگ آنقدر بامعرفت‌اند که در روزهای شادی و جشن هم مردم مظلوم غزه را فراموش نمی‌کنند. به‌خاطر همین هست که یکی از اتفاقات ویژه این روز کشتی بزرگی است که در میدان امام حسین قرار گرفته و کودکان می‌توانند اسباب‌بازی‌ها را به‌صورت حضوری داخل کشتی بیندازند. قرار است همه این عروسک و اسباب بازی به کودکان غزه اهدا شوند اما به‌گفته مسئولان این پویش این اسباب بازی‌ها بعد از جمع‌آوری وارد مرحله غربالگری، بسته بندی، تقسیم بندی و سپس آماده ارسال می‌شوند. پویش هدیه اسباب بازی ۳ سالی است که در حال برگزاری و هر سال هم اتفاقات خوبی رقم می‌خورد و با استقبال پرشور مردم مواجه است. حتی شرایطی فراهم شده تا کسانی که امکان اهدای اسباب بازی ندارند درصورت تمایل پول آن را اهدا کنند.
عکس ها از رضا نورالله / همشهری
