به گزارش همشهری آنلاین، پزشکی ترمیمی از چند رویکرد اصلی برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌کند که شامل این موارد می‌شوند:
یک – مهندسی بافت: این رویکرد شامل استفاده از سلول‌ها و مواد برای ایجاد بافت‌ها یا اندام‌های جدید است. از مهندسی بافت می‌توان برای ایجاد پیوند پوست، دریچه‌های قلب و حتی رگ‌های خونی استفاده کرد.
میلیون‌ها بیمار با نوعی از وسایل مهندسی بافت درمان شده‌اند، اما این رشته در مراحل ابتدایی خود است و موفقیت‌های اولیه عمدتاً در بازسازی بافت نرم بوده‌اند.
دو- سلول درمانی: این رویکرد شامل تزریق سلول‌های سالم به بدن برای ترمیم یا جایگزینی سلول‌های آسیب‌دیده است. سلول درمانی برای درمان بیماری‌های گوناگونی ازجمله سرطان، بیماری قلبی و دیابت استفاده می‌شود.
میلیون‌ها سلول بنیادی بالغ در بدن هر انسان یافت می‌شود. بدن ما از سلول‌های بنیادی به عنوان یکی از راه‌های ترمیم خود استفاده می‌کند. مطالعات نشان داده‌اند که اگر سلول‌های بنیادی بالغ برداشته‌شده و سپس در محل بافت بیمار یا آسیب‌دیده تزریق شوند، در شرایط مناسب بازسازی بافت امکان‌پذیر است.
این سلول‌ها را می‌توان از خون، چربی، مغز استخوان، پالپ دندان، ماهیچه‌های اسکلتی و سایر منابع جمع‌آوری کرد.
خون بند ناف منبع دیگری از سلول‌های بنیادی بالغ را فراهم می‌کند.
سه- ژن‌درمانی: این رویکرد شامل وارد کردن ژن به سلول‌ها برای درمان بیماری است. ژن‌درمانی هنوز در مراحل اولیه توسعه است، اما بالقوه می‌توان برای درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها ازجمله اختلالات ژنتیکی و سرطان به کار برده شود.
چهار- دستگاه‌های پزشکی و اندام‌های مصنوعی: اگر اندام شما خیلی ازکارافتاده است و نیاز به تعویض دارد، پزشکان معمولاً پیوند عضو را توصیه می‌کنند. اما یافتن اهداکنندگان عضوی که مناسب هستند دشوار باشد و اغلب زمان زیادی میبرد. در حالی که ممکن است زمان زیادی در اختیار بیمار نباشد.
در این موارد، پزشکی ترمیمی از مهندسی و رباتیک برای ارائه فناوری‌ها و ماشین‌هایی برای حمایت از اندام‌های ازکارافتاده استفاده می‌کند. به‌عنوان‌مثال، پزشک شما می‌تواند یک دستگاه کمک بطنی (VAD) (پمپ قلب) را در بدن قرار دهد.
تاثیرات پزشکی ترمیمی بر درمان‌های آینده
پزشکی ترمیمی با استفاده از این راهبردها می‌تواند در آینده این تأثیرات را در درمان‌ها ایجاد کند:
بازسازی بافت‌ها و اندام‌ها: یکی از امیدوارکننده‌ترین کاربردهای پزشکی ترمیمی توانایی بازسازی یا مهندسی بافت‌ها و اندام‌ها برای پیوند است. این به طور بالقوه می‌تواند کمبود اندام‌های اهداکننده را برطرف کند و نیاز به داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی پس از پیوند را کاهش دهد، زیرا اندام‌های بازسازی‌شده از سلول‌های خود بیمار به دست می‌آیند
سلول درمانی: پزشکی ترمیمی از سلول‌های بنیادی و سایر سلول‌های تخصصی برای درمان بیماری‌ها و آسیب‌های گوناگون استفاده می‌کند. به عنوان مثال، از سلول‌های بنیادی می‌توان برای بازسازی ماهیچه‌های آسیب‌دیده قلب پس از حمله قلبی، ترمیم آسیب‌های نخاعی یا درمان بیماری‌های خودایمنی مانند ام‌اس و دیابت نوع 1 استفاده کرد.
ژن‌درمانی: پزشکی ترمیمی همچنین می‌تواند از استفاده از شیوه‌های ژن‌درمانی برای اصلاح یا ترمیم ژن‌های معیوب مسئول اختلالات ژنتیکی استفاده کند و به‌این‌ترتیب منجر به ایجاد درمان‌های جدیدی برای بیماری‌هایی مانند فیبروز کیستیک، هموفیلی و برخی سرطان‌های ارثی شود.
پزشکی شخصی شده: رویکردهای پزشکی ترمیمی را می‌توان برای بیماران منفرد طراحی کرد و از سلول‌ها و اطلاعات ژنتیکی خود آنها استفاده کرد. این کار می‌تواند منجر به ایجاد درمان‌های شخصی‌تر و مؤثرتر با عوارض جانبی کمتر شود.
بهبود زخم و ترمیم بافت: روش‌های پزشکی ترمیمی می‌توانند روند بهبود زخم و ترمیم بافت را تسریع کنند. به عنوان مثال، درمان با سلول‌های بنیادی یا داربست‌های بیومتریال (مواد زیستی) می‌تواند برای تقویت بازسازی پوست، استخوان یا غضروف پس از جراحات یا سوختگی استفاده شود.
مدل‌سازی بیماری و ساخت دارو: سلول‌های بنیادی و سایر شیوه‌های پزشکی ترمیمی را می‌توان برای ایجاد مدل‌های بافت انسانی برای مطالعه فرآیندهای بیماری و آزمایش داروهای جدید مورد استفاده قرار داد. این کار به طور بالقوه ساخت داروهای جدید را تسریع می‌کند و نیاز به آزمایش حیوانی را کاهش می‌دهد.
